'Bak beyim, sana iki çift lafım var. Koskoca adamsın. Paran var, pulun var, herşeyin var. Binlerce kişi çalışıyor emrinde. Yakışır mı sana ekmekle oynamak? Yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu karda kışta sokağa atmak, aç bırakmak. ama nasıl yakışmaz... Ben boşuna konu$uyorum. sevgiyi tanımayan adama sevgiyi anlatmaya çalışıyorum.
hıh... Sen... Büyük patron, milyarder, para babası, fabrikalar sahibi... Sen mi büyüksün? Hayır biz büyüğüz, biz. Sen bizim yanımızda bir hiçsin, anlıyor musun, Bir hiç. gözümüzde pul kadar bile değerin yok. Ama şunu iyi bil, ne oğluma, ne de gelinime hiç bir şey yapamayacaksın. Yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, mağlup edemeyeceksin bizleri. Çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, sevgiyle bağlıyız. bizler birbirimizi seviyoruz. Biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. Bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun?!
Dokunma artık aileme. Dokunma bizlere. Dokunma oğluma, gelinime... Eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir karıncayı bile incitmemi$ olan ben, Yaşar Usta, hiç düşünmeden çeker vururum seni...
Anlıyor musun? Vururum ve dönüp arkama bakmam bile..'
Munir Özkul - Bizim Aile(1975)
5 serzeniş:
Ne güzel filmlerdi onlar...
filmler güzeldir, lafım olmaz.
ama yaşar usta... çakma kahraman yaşar usta, pehh.. bence.
yaşar usta, celallenme yaşar usta...
Okurken resmen arka olandan da sesini duyuyorum. Ezberlemisiz.
gerçek insanlardı,gerçek kahramanlar,gerçek zamanlar..
Yorum Gönder